Ik kwam in Tiel toen Jack haar man nog was.
Mijn vader is ook een aantal keren mee geweest.
Ik ben door mijn zus daar gekomen maar daar heb ik toen een week over gedacht.
Het was mijn laatste kans heb ik gezegd, dat is een goede beslissing geweest.
Dan begint het pas dan wordt het zwaar.
Alles versterkt, maar ze was er altijd voor me.
Als ik schreef had ik binnen 2 dagen bericht. Hoe kan dat, want ze kreeg veel post.
Belde ik naar Radio Noordzee, ja hoor ik was in de uitzending.
Ze hebben me alle hulp geboden .
Maar mijn 4 van 20 jaar geleden staat er nog. Het is goed, komt vanzelf wel.
De laatste keer dat ik naar haar geweest ben, was in Noord Holland met mijn zus en mijn jongste zoon.
Mooie herinnering: ik mocht het mooi meemaken op mijn stoel en ik hoefde niets alleen maar kijken.
Mijn zoon kwam op podium terecht en hij is daar bij haar gebleven.
Slotlied stonden ze hand en hand samen.
Mijn zus kreeg een behandeling, hoe mooi is dat.
We waren net ons vader en 3 maanden daarvoor ons broer verloren.
Mijn vader had oogziekte, werd blind. Ik heb voor hem gezorgd de laatste 9 jaar. Het was geen makkelijke klus, maar met liefde gedaan.
Thuis overleden en daar mocht ik bij zijn.
Hij is overleden op mijn zoons verjaardag, hoe konden ze dat bedenken, maar zijn sterfdatum vergeet je niet meer.
Ik heb toen na de bijeenkomst een mevrouw gehad voor voetzonereflex; hoe is het mogelijk ze had mijn kaartje gekregen.
Mensen denken dat als je een keer bij haar geweest bent, dat je beter bent maar dan begint het pas.
Je gaat traject bewustwording in en je hebt een plan, maar daar zijn wij niet altijd blij mee.
Je hebt je eigen wil.
Ik heb genezende krachten om me, ik kan goed met mensen praten en helpen en mijn handen kan ik wat mee.
Ik heb visioenen, goed dat zit in onze familie. Veel met mijn vader over kunnen praten.
Wat ik geleerd heb is dat er echt iets bestaat tussen hemel en aarde.
groetjes Anita
